Choroba de Quervaina

lek. Stanisław Chmiel

Paluch koślawy ( „haluks”)

Przyczyna palucha koślawego i objawy

Paluch koślawy(łac.hallux valgus) tzw. haluks, w pewnym uproszczeniu, to deformacja stopy polegająca na patologicznym przyśrodkowym odchyleniu I kości śródstopia z jednoczesnym koślawieniem palucha, który odchyla się w stronę przeciwną do pozostałych palców.  Pogarsza się wytrzymałość struktur stabilizujących stopę, osłabieniu ulegają mięśnie stopy. Pojawia się stan zapalny torebki stawowej stawu śródstopno-paliczkowego palucha, obrzęk tej okolicy i bolesność okolicznych struktur. Największą rolę w występowaniu schorzenia odgrywają predyspozycje genetyczne. Do czynników predestynujących zaliczyć należy także otyłość oraz stojący tryb życia. Częściej występuje u kobiet, co tłumaczy się słabszym układem więzadłowo-torebkowym ich stóp.

Diagnostyka

Diagnostyka palucha koślawego opiera się na badaniu klinicznym oraz badaniu radiologicznym stopy w projekcji AP i bocznej z obciążeniem oraz czasem dodatkowo projekcji skośnej bez obciążenia. Rzadko zachodzi potrzeba wykonania dodatkowych badań.

Leczenie

Jedyną metodą mogącą zlikwidować paluch koślawy jest leczenie operacyjne. W literaturze opisanych jest ponad 100 metod operacyjnych haluksów. Odpowiednią metodę dobiera się po badaniu klinicznym pacjenta oraz wyliczeniu odpowiednich kątów w badaniu radiologicznym. Najczęściej operacja polega na osteotomii, czyli przecięciu I kości śródstopia. Po przecięciu kości wykonuje się przemieszczenie fragmentów kostnych I kości śródstopia tak, aby przywrócić prawidłową oś I kości śródstopia i palucha. Najbardziej popularne metody to osteotomia typu chevron, obejmująca korekcję szpotawości I kości śródstopia za pomocą osteotomii w kształcie litery V poprowadzoną przez głowę i szyjkę kości śródstopia, zazwyczaj połączona ze specjalną plastyką wcześniej oddzielonego płata torebki stawowej oraz Osteotomia typu scarf, która jest skierowanym poziomo bocznym przesunięciem osteotomii w kształcie „Z”, wykonywanej na poziomie trzonu kości śródstopia. Do stabilizacji osteotomii wykorzystuję się metalowe druty Kirschnera lub specjalne mikrośrubki. Po zabiegu wymagane jest odciążanie miejsca operowanego, co uzyskuje się za pomocą specjalnych pooperacyjnych butów unoszących przodostopie, noszonych zwykle przez okres 6 do 9 tygodni .

Twoje zdrowie jest naszą troską

Odczuwasz ból? Masz problemy z ruchomością? Nie czekaj dłużej! Skontaktuj się z nami już teraz i umów się na wizytę. Oferuję kompleksowe usługi medyczne z zakresu ortopedii, zapewniając profesjonalną opiekę i indywidualne podejście do każdego pacjenta.

cieśń nadgarstka operacja nfz